غسل و كفن كردن رسول خدا

(226) (وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ (عليه ‏السلام) ) (قَالَهُ وَ هُوَ يَلِي غُسْلَ رَسُولِ اللَّهِ (صلى ‏الله ‏علي ه‏و آله) وَ تَجْهِيزَهُ) بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ‏  

« 732»

بِمَوْتِ غَيْرِكَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْأَنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ خَصَّصْتَ حَتَّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِوَاكَ وَ عَمَمْتَ حَتَّى صَارَ النَّاسُ فِيكَ سَوَاءً وَ لَوْ لَا أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَيْكَ مَاءَ الشُّئُونِ وَ لَكَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلًا وَ الْكَمَدُ مُحَالِفاً وَ قَلًّا لَكَ وَ لَكِنَّهُ مَا لَا يُمْلَكُ رَدُّهُ وَ لَا يُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي اذْكُرْنَا عِنْدَ رَبِّكَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِكَ .

ص732

  از سخنان آن حضرت عليه السّلام است كه آنرا هنگام غسل دادن و كفن كردن رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود 1 پدر و مادرم به فداى تو باد اى رسول خدا همانا به مرگ تو بريده شد چيزيكه با مرگ ديگران (پيغمبران) بريده نگرديد از نبوّت و احكام الهى و اخبار آسمانى (زيرا بعد از هر پيغمبرى به پيغمبر پس از او وحى نازل مى‏ شد، ولى چون تو خاتم پيغمبرانى بعد از وفات تو بكسى وحى نازل نمى‏ شود، و در مصيبت خود) خصوصيّت داشته و يگانه هستى بطوريكه از ديگر مصيبتها تسليت دهنده مى‏ باشى (چون مصيبت تو از هر مصيبتى بزرگتر است) و (بر اثر رحلت خود از دنيا) عموميّت دارى بطوريكه مردم در (ماتم) تو يكسانند (هيچكس در اين مصيبت بى‏ اندوه نيست) 2 و اگر امر به شكيبايى و نهى از ناله و فرياد و فغان نفرموده بودى هر آينه (در فراق تو) سر چشمه‏ هاى اشك چشم را (با گريه بسيار) خشك مى‏ كرديم، و درد و غمّ پيوسته و حزن و اندوه هميشه باقى بود، و خشك شدن اشك چشم و دائمى‏  بودن حزن و اندوه در مصيبت تو كم است ولى مرگ چيزى است كه بر طرف نمودن آن ممكن نبوده دفع آن غير مقدور است، 3 پدر و مادرم به فداى تو باد، ما را از نزد پروردگارت بياد آورده در خاطر خويش نگاه‏دار (ما را فراموش نكرده‏  

 ص733

آمرزش گناهانمان را از حقّ تعالى بخواه).